در حدود شش كيلومتري جنوب شرقي مراغه روستايي به نام ور جوي قرار دارد.در كنار اين روستا گورستان بزرگ قديمي وجود دارد كه تعداد زيادي سنگ قبر منقش به تصاوير تير و كمان،نيزه ،شمشير و سپر بر روي قبور آن نهاده شده است.از اين ميان مي توان به صندوق سنگي منقش قبر"زمان بيك"فرزند"كد خدا ميرزا بيك"با تاريخ وفات 1085 ه.ق اشاره كرد.مقبره ملا معصوم در كنار اين گورستان واقع است.ورودي اين مقبره راهروي بزرگي است كه عرض دهانه ورودي آن به 7 متر مي رسد.در انتهاي راهرو ي سر پوشيده ،ورودي مستطيل شكلي به عرض 80/1 متر سنگ كنده شده كه با عبور از آن ،محوطه وسيع و جالبي نمايان مي شود.در سمت چب راهرو و نزديك مدخل ورودي تالار بزرگ،اتاق چهار گوش كوچكي وجود دارد كه در دل سنگ كنده شده است.سقف اين اتاق به صورت گنبد در صخره حفر شده و در وسط سقف نور گيري تعبيه شده است.در ازاي تالار بزرگ 12 و پهناي آن حدود 3/6 متر است.در انتهاي تالار بزرگ با عبور از يك صفه به پهناي 2 متر و در ازاي 3/3 متر،محوطه اصلي نيايشگاه شروع مي شود كه از يك اتاق دايره اي شكل به قطر 9/5 متر تشكيل شده است .در سمت جنوبي اين اتاق به ارتفاع يك پله از كف ،محرابي مستطيل شكل به درازا و پهناي 2 در 6/2 متر با سقف هلالي شكل وجود دارد. ازاره سنگي اين نيايشگاه به ارتفاع 2 متر با دقت خاصي حجاري و صاف شده است.به عقيده كار شناسان ،محراب اين نيايشگاه شباهت بسيار با طرح محراب بعضي از معابد مهري دارد و با توجه به وسعت اين نيايشگاه به نظر مي رسد،روز گاري معبدي با شكوه بوده و در شمار يكي از بزرگ ترين معابد مهري به حساب مي آمد و از قسمت هايي چون محل تعويض لباس رو حانيون،محل تعليم گروندگان به آيين مهر ،محل فعاليت هاي نجومي علماي مذهب مهر و بالاخره محل برگزاري مراسم با شكوه مهر پرستان بر خور دار بود.احتمالا در حدود قرن هشتم هجري در اين معبد تغييراتي داده شده و بقعه ملا معصوم آن را به زيارت گاهي براي مردم منطقه تبديل نمود.