سلام خسته نباشید قلعه قیصر در قسمت پایین روستای بیدواز هست و این جایی که شما میگین اسمش هست قلعه بیدواز که مال زمان ساسایانه واقع در تپه بیدواز

چرا هرم جلو کاخ سیزده تا سوراخ داره (فراماسونری)

اطلاعات محدود

نایه -سرزمین پدری دوستت دارم .انشاالله همیشه سرزبز وجاودان باشی

از اطلاعاتي كه درباره شهر زيباي لاهيجان داديد خيلي ممنونم ولي شما عكسهايي از اين اماكن در اينجا گذاشتيد كه مال حدود سي تا چهل سال پيشه و اين اماكن الان كملا شكلشون فرق ميكنه !!!! من به عنوان يه عكاس ميتونم عكسهايي از اين اماكن در اختيار شما بدون هيچ چشم داشتي فقط با خاطر شهر زيبا و ديدني خودم بگذارم ... خوشحال ميشم بتونم با شما همكاري دوستا نه اي در اين مورد داشته باشم ممنونم ميشم جواب�

nice...

خیلی زیبا است

مطلبتون خیلی ناقصهههههههههههههههه......................

It's much esaeir to understand when you put it that way!

لطفا اطلاعات بیشتری بیاورید.ممنون

باسلام با عرض شرمندگی باید بگم این خانه باروخ الان کاربری رو تغییر داده به خانه ی هنرمندان و فوق العاده آدم های بد بذخوردی هم داره . یه آدم معتاد رو به عنوان نگبان اونجا گذاشتن که متاسفانه هیچ کس رو نمی زاره وارد بشه و واقعا باعث تاسفه برای میراث فرهنگی ایران

با سلام اولا اسناد موجود دال بر این است که آستان مقدس امامزاده باباپیراحمد علیه السلام مربوط به 500 سال پیش است که این سند موجود است و در آن قید شده است که در باغات ملاسجان بن قرار دارد. 2- این اشتباه فاهش برمی گردد به زمانی که قرار شده به سامان بخشداری بدهند و مسئولین در آن زمان این اشتباه فاحش را انجام دادند و در حوزه استحفاظی سامان قرار گرفت. 3- اگر هم قرار باشد (که به هیچ وجه اینگونه نیست

به نظر من فوق العادس من کم کم هر جمعه یا 5 شنبه اونجاام کلی ام خوش میگزه و هیچ وقت تکراری نمیشه .

من که ارگی اونجا ندیدم

با تشکر از این نوشته برای درس مرمت خیلی به دردم خورد.

بسیار جای جالب ،عجیب و زیبای است که احساس غریب خودشناسی در انجا به سراغ آدم می آید

خدا قوت یعنی این آدرس دادنتون من و کشته، یعنی چی 35 کیلومتری جنوب کرج؟؟؟؟؟ لطفا آدرس دقیق بدهید

سایت خوبی داریدبرای من اطلاعات خوبی داشت

دوباره می سازمت وطن! اگر چه با خشت جان خویش ستون به سقف تو می زنم، اگر چه با استخوان خویش دوباره می بویم از تو گُل، به میل نسل جوان تو دوباره می شویم از تو خون، به سیل اشک روان خویش دوباره ، یک روز آشنا، سیاهی از خانه میرود به شعر خود رنگ می زنم، ز آبی آسمان خویش اگر چه صد ساله مرده ام، به گور خود خواهم ایستاد که بردَرَم قلب اهرمن، ز نعره ی آنچنان خویش کسی که « عظم رمیم» را دوباره ان�

عالی و زیباست