بزرگ علوي

بزرگ علوي نويسنده نو پرداز ايراني دوره معاصر در سال 1283ه.ق در خانواده‌اي بازرگان و مشروطه خواه به دنيا آمد.وي در كودكي براي ادامه تحصيل به آلمان فرستاده‌شد و پس از اتمام تحصيلات مقدماتي و عالي به ايران بازگشت و به تدريس و نويسندگي پرداخت . علوي در سال 1322 سردبيري مجله ادبي پيام نو را بر عهده گرفت و طي اين‌سالها با همكاري صادق هدايت و مجتبي مينوي كه از دوستان صميمي او بودند فعاليتهاي‌ادبي مختلفي انجام داد و يك رمان و دهها داستان كوتاه را به چاپ رساند; ولي بنابه دلايل سياسي و گرايشات توده‌اي چندي در زندان بسر برد و كتب وي از سال 1332 تا سال‌1357 در ايران اجازه چاپ نيافت و خود نيز طي اين سالها در اروپا بسر برد. بزرگ علوي پس از پيروزي انقلاب اسلامي به ايران بازگشت و پس از چندي‌مجددا رهسپار آلمان شد. علوي طي سالهاي اقامت طولاني خود در آلمان سمت استادي دانشگاه برلين را بر عهده داشت و پس از بازنشستگي نيز به پژوهش پرداخت . وي در طول زندگي خود كتب متعددي نوشت كه برخي از آنها به دليل سبك خاص‌نگارش از كتب معروف فارسي بشمار مي آيند. معروف‌ترين كتاب بزرگ علوي رمان (چشمهايش) است كه ظاهرا با الهام اززندگاني و شاهكارهاي كمال الملك نقاش معروف اواخر عهد قاجار و دوره رضا شاه پهلوي نگاشته شده است. نويسنده در اين رمان از روشي بديع سود برده است بدين گونه‌كه قطعات پراكنده يك ماجرا را كنار هم گذاشته و از آن طرحي كلي آفريده است كه برحدس و گمان تكيه دارد. وي در ساير آثار خود از جمله چمدان، ميرزا و سالاريها شيوه رمانتيسم اجتماعي را بخوبي و با موفقيت اجرا نموده كه اوج اين شيوه در داستان كوتاه(گيله مرد) بچشم مي خورد. در مجموع مضمون اكثر داستانهاي علوي از آرمانهاي سياسي‌و حزبي او الهام مي‌گيرد و قهرمانان او همانند خود وي اغلب انسانهاي ناكامي هستند كه دور از وطن، در غربت و آوارگي بسر مي‌برند. بزرگ علوي در سال 1376 ه.ش در سن 93 سالگي در برلن در گذشت.

داستان ديو، چمدان ، ورق پاره‌هاي زندان ، پنجاه و سه نفر،نامه ها، ميرزا، سالاريها،چشمهايش ،خاطرات بزرگ علوي،روايت ،سالاري‌ها ،نامه‌هاي برلن: از بزرگ علوي در دوران اقامت در آلمان . مهم‌ترين ترجمه هاي وي نيز عبارتند از: دوشيزه اورلئان ( شيللر) ،كسب و كارخانم وارن (برنارد شا و) �