بقعه چهار پادشاهان در لاهیجان از مجموعه از مقابر و مسجد متصل به آن شکل گرفته است. این مجموعه مرکب از اتاق هایی در کنار یکدیگر و ایوانی است که در سمت شمالی اتاق ها و به موازات آنها کشیده شده است.قدیمی ترین مقبره این مجموعه متعلق به سید خورکیا یا خرم کیا است. بقعه مقابر پس از جنگ سال 791 ه ق در رشت که به کشته شدن چند تن از حکام کیایی منجر شده به این محل انتقال و در جوار قبر قدیمی مدفون شده اند علت نامگذاری امروزی بنا به این دلیل است که این مقابر را به سید خورکیا سید علی کیا سید رضی کیا و سید یحیی کیا نسبت می دهند. البته مقبره فرد اخیر بصورت مجزا و در بنای دیگری واقع در شرق بنای اصلی دفن شده است. این بنا با تعمیرات اخیر شکل جدیدی یافته است. از وجوه زیبایی این بنای به ظاهر ساده که دارای بامی سفالی است باید به صندوق های چوبی قبرها اشاره کرد که هر یک در نوع خود اوج هنر منبت کاری و گره چینی است غیر از صندوق های چینی این مقابر که با آیات قرآنی و گره چینی آراسته شده اند باید ذکری نیز از درهای چوبی وقدیمی این بقعه کرد. سازندگان درها و نیز خوشنویسان آنها هنرمندانی بنامی چون علی نجار التبریزی، عبد الکاتب خواجکی کرمانی، محمد بن داوود کیا و حسن بن علی الصاحی الجیلانی بوده اند. در حاشیه بالای ایوان اشعاری از ترجیع بند محتشم کاشانی در رسای سالار شهیدان به خط نستعلیق و به صورت گچ بری بر جسته دیده می شود. نقاشی دیواری بنا نیز بسیار دیدینی است این نقاشی ها اطراف اتاق سید خور کیا را با صحنه رزم گاه کربلا و سواران آراسته اند. کاشی کاری آزاره ایوان و فیلپاهای حاشیه ایوان که دارای کاشی های هفت رنگ و نقوش گل و مرغ است از دیگر قسمتهای دیدنی این بقعه به شمار می رود. این بنا با توجه به کتیبه های موجود روی صندوق و در ها به قرن هفت تا 9 هجری منسوب شده اند و در کنار بقعه میر شمس الدین از بقاع معتبر لاهیجان به شمار می آید.