در كتاب بررسي هاي باستان شناسي قمرود نوشته ميرعابدين كابلي آمده است : اين منطقه شامل دو بخش است كه به وسيله رودخانه قمرود يا اناربار به دو بخش تقسيم شده است . عموما ساحل راست يا بخش شرقي را قمرود و بخش غربي را البرز مي نامند . در شمال منطقه مورد بررسي رودخانه ساوه جريان دارد كه از غرب وارد دشت قمرود مي شود . در شمال شرق روستاي ملك آباد دو رودخانه قم و ساوه به هم متصل شده و رودخانه مسيله را به وجود مي آورند . رودخانه قم فصلي است ولي ساوه اندك آبي دارد كه در فصل تابستان حداكثر تا زير پل اتوبان تهران – قم مي رسد . گروه باستان شناسي قمرود در سال 1367 نخستين گام را براي شناسايي منطقه برداشت . اين برنامه در 5 سال در طي فصل پاييز يا بهار صورت گرفت و منجر به شناسايي 93 اثر فرهنگي شد كه كهن ترين آنها به دوره فراپارينه سنگي و جديدترينشان به عصر قاجار تعلق دارد . اين آثار در مجموع عبارتند : از تپه ها . محوطه ها . قلعه ها . كاروانسراها . پل ها . بندها و ميل ها . هر چند محوطه ها و آثار شناسايي شده در كل منطقه پراكنده است ولي به دليل موقعيت خاص جغرافيايي تمام منطقه در همه دوره ها به طور يكسان مسكون نبوده است . در همين بررسي گروه باستان شناسي توانست وضعيت محيط زيستي اين بخش از سرزمين ايران را در طي حدود 12 هزار سال روشن سازد . بر اين اساس در دو.ره پارينه سنگي پاياني منطقه البرز اگر نگوييم منطقه اي سكونتگاهي لا اقل مي توان ادعا كرد محل تردد مردمان بوده است . اين امر به دور از ذهنيت هم نيست چون كناره ساوه رود جگن زار همراه با درختان گز و ديگر درختچه هاي وحشي است . وجود آب و موقعيت طبيعي زيستگاه مناسبي براي آبشخور حيوانات است . امروزه نيز به دليل وجود حيوانات شكاري منطقه شكارگاه و تا اندازه اي تحت حفاظت است . در منطقه البرز به دو محوطه پارينه سنگي برخورد شد ولي عدم مواجهه با محوطه اي از اين دست در قمرود آيا عدم حضور انسان است يا نشانه هاي حضور انسان در زير لايه هاي قطور دفن شده است ؟ در دوره نوسنگي و آغاز عصر فلز نشانه سكونت در هر دو بخش مشاهده شد . قمرود در دوران تاريخي مجددا به وضعيت پيشين برمي گردد . اين بار هم منطقه البرز طرف توجه قرار گرفته و جمعيت زيادي در آن مستقر مي شود ولي از اواخر دوره ساساني نخستين حركتها براي استقرار دوباره در سمت شرق آغاز مي شود و روي قره تپه استقراري كم رنگ شكل ميابد . در دوره اسلامي اين حركت به نحو چشمگيري سرعت مي گيرد و در قرون اوليه اسلامي جمعيت بالايي را پذيرا مي شود ولي از آن سو منطقه البرز به مرور خالي از جمعيت و كل آن منطقه شامل فقط دو روستاي كوچك شده است . سرانجام مي بينيم كه در دوره قاجاريه قمرود مجددا رو به آباداني نهاده است و امروزه هم يك قطب كشاورزي با اهميت تلقي مي شود اما منطقه البرز از اواخر دوره ساساني به بعد ديگر آباداني و ترقي به خود نديد و امروزه نيز فقط حاشيه غربي قمرود و اندكي حاشيه جنوبي ساوه رود ادامه حيات مي دهد و كشاورزي در آن رونق دارد .