نگل مركز دهستاني به همين نام از توابع بخش كلاترزان سنندج است كه در 65 كيلومتري غرب سنندج و در مسير جاده سنندج – مريوان قرار دارد . در كتابهاي تاريخي حديقه ناصريه و تحفه ناصريه مطالبي به اين شرح آمده است : در يكي از دهات اين بلوك كه نگل اسم دارد مسير قديمي كه به مسجد عبدالله عمر يا عبدالله عمران مشهور است و قرآني در اين مسجد هست خيلي بزرگ به خط كوفي نوشته شده . در داخل مسجد روستاي نگل قرآن خطي از دوران گذشته وجود دارد كه بنا به اعتقادات و باورهاي مردم يكي از چهار قرآن خطي است كه در زمان خليفه سوم (عثمان بن عفاوان) به رشته تحرير در آمده و به چهار اقليم دنيا فرستاده شده است . به همين دليل مردم اعتقاد زيادي به اين كلام الهي دارند و در حل مشكلات و گرفتاريهاي زندگي خود از آن ياري مي جويند و قسم دروغ به آن را گناهي بزرگ و نا بخشودني مي دانند . چگونگي انتقال اين قرآن به روستاي نگل روشن نيست اما با توجه به گفته ها و حكايات عامه اين قرآن در دوران صفويه از دل خاك بيرون آورده شد و از آن زمان در مسجد قديمي روستا به منظور زيارت اهالي منطقه نگهداري مي شود . مسجد در چند سال اخير به طور كامل بازسازي شده است .قطع قرآن رحلي بزرگ جلد آن چرمي و رنگ آن قهوه اي تيره است .صفحات قرآن ضخيم و به علت تشابهي كه با پوست دارد در بين مردم به پوست آهو شهرت يافته است .خط قرآن كوفي و داراي نقطه و اعراب و در قسمت سر سوره ها و شماره هاي آيات مطلا و مزين به نقوش گياهي است . بر اساس شواهد موجود شيوه نگارش و اعراب گذاري آن احتمالا اين قرآن در سده هاي چهارم يا پنجم ه . ق نگاشته شده است